شکارچی و افسر سابق ارتش، ستوان توماس گلان، در کلبه ای جنگلی به همراه سگ وفادارش، آسوپ، زندگی می کند. توماس پس از دیدار با ادواردا، دختر یکی از تجار در شهری نزدیک، بسیار شیفته و عاشق می شود، اما نه او و نه ادواردا قادرند تا عشق دیگری را نسبت به خود درک کنند. گلان که تحت فشار جامعه و مردم محل زندگی ادواردا قرار گرفته، قبل از ترک آن محل، درگیر چندین و چند اتفاق تراژیک می شود. کنوت هامسون در رمان شگفت انگیز خود به نام پان، تحلیلی غزل گونه و تأثیرگذار از عشق و نقاط تاریک ذهن بشر به مخاطب خود عرضه کرده است. قدرت و استعداد کم نظیر نثر هامسون در این کتاب هویداست و خوانندگان این اثر، پس از آشنایی با شخصیت های داستان، تا مدت ها جزئیات و فراز و فرودهای زندگی آن ها را از یاد نخواهند برد.
انتشارات گل آذین کتاب پان :
ماجرای عشق بین شکارچی که در کلبه ای در جنگل زندگی می کند و دختر یکی از خانواده های بزرگ منطقه . عشقی که آغاز می شود ولی نمی توان خوب پیش برود افرادی که یکدیگر را دوست دارند اما غرورشان نیز وجود دارد و اخلاق های ناسازگار و ....
قشنگ بود هر چند خیلی برای من ملموس و قابل درک نبود در مورد پان باید بگم اسم یک خدای یونانیه . دیگه اینکه بگم یک سیارک به اسم کنت هاموسن هست . همین قسمت های زیبایی از کتاب زندگی درونی خودتان است که منبع اندوه یا شادی است .انسان وقتی با شماست هر لحظه می تواند منتظر بدترین چیزها باشد.
در سه دهه اخیر کتاب ها و مقاله های روشنگر و سودمندی در باره ی گرایشی موسوم به « پان ترکیسم » منتشر شده است که آنها را به ترتیب زمانی چنین می توان برشمرد : افسانه ی پان تورانیسم ( نوشته ی زاره واند ، ترجمه ی محمدرضا زرگر و کاوه بیات ، تهران ، انتشارات پروین ، ۱۳۶۹ ) ، پان ترکیسم ، یک قرن در تکاپوی الحاقگری ( نوشته ی جیکوپ لاندو ، ترجمه ی حمید احمدی ، نشر نی ، ۱۳۸۲ ) ، « مقدمه ای بر پان ترکیسم » ( نوشته ی هراچ استپانیان ، در ماهنامه ی « آراکس » ۱۳۸۴ ) ، « ناسیونالیسم ترک و ریشه های تاریخی آن » ، ( نوشته ی کاوه بیات ، در ماهنامه ی « نگاه نو » ، شماره ی ۴ ، دی ۱۳۷۰ ) ، « از عثمانی گری تا تورانی گری ، خاستگاه و نقش تاریخی ناسیونالیسم ترک » ، ( نوشته ی نادر انتخابی ، در ماهنامه ی « نگاه نو » ، شماره ۱۶ ، مهر و آبان ۱۳۷۲ ) ، « پان ترکیسم » ( نوشته ی رحیم رئیس نیا ، در « دانشنامه ی جهان اسلام ( ب – پ ) ، ۱۳۷۹، ص ۴۶۶ تا ۴۷۲ ) و پان ترکیسم و ایران ( نوشته ی کاوه بیات ، تهران ، انتشارات پردیس دانش با همکاری شرکت نشرو پژوهش شیراز کتاب ، ۱۳۸۷) .
پان ترکیسم در همان آغاز پیدایش و ورود به عرصه ی سیاست ،کتاب پان از سوی اندیشمندان ایرانی با واکنش های بجا و بهنگام دانشورانه ای روبه رو شد . حسن تقی زاده ، تاریخنگار و پژوهشگر برجسته ی معاصر در همان زمان در باره ی این گرایش چنین نوشت : « .. اشخاصی که از عقیده ی عجیب پان ترکیزم یا پان تورانیزم .. اطلاع دارند شاید آگاه نباشند از این که این عقیده ی عجیب و مضحک لزوم احیای شاهنشاهی چنگیز و تبرئه ی مغول از هر گونه نقائص و مبالغه در عدد و کمالات و مفاخر تاریخی قوم ترک به حد هذیان که مبنی بر انکار تمام روایات تاریخ و قلب حقایق مسلمه بود بیشتر ناشی از یک کتاب قصه مانندی بود که یک یهودی فرانسوی آن را تالیف کرده و در اوائل انقلاب مشروطیت عثمانی به ترکی ترجمه شده است … عامه ی بدبخت عثمانی و خواص کم عمق و مفاخرجوی آنها نیز با اعتماد این که آقای کاهون از بزرگان علما و فلاسفه و محققین بنام اروپا است ، در هر موردی به حرف های او استناد و استدلال و مبالغات او را که « به شهادت همه ی اروپایی ها و مخصوصا خود قاهون شهیر » جز مسلمات علمی شده بود و ضمنا با احساسات خودپسندی حضرات موافق می آمد مانند امراض وبایی انتشار گرفت و به قفقازیه و ترکستان نیز سرایت کرد … » [ ۱ ]
کتاب پان کاوه بیات ، پژوهشگر برجسته ی معاصر در کتابی که در سال ۱۳۸۷ منتشر شد [۲ ] ، ریشه های پیدایش این گرایش سیاسی را در ارتباط با انتشار کتاب هایی از دو نویسنده ی اروپایی می داند : « هون ها ، ترک ها و مغول ها » نوشته ی دوگن لئون (پاریس ، ۱۷۶۵ تا ۱۷۶۸) و « مقدمه ای بر تاریخ آسیا » ، نوشته ی لئون کاهون ، پاریس ، ۱۸۹۶ ) . این دو کتاب تاثیر گسترده ای بر روشنفکران عثمانی نهادند .[ ۲ ] به جز این دو ، نویسندگان دیگری نیز بودند که از مردمان کشورهایی بودند که قربانی سیاست توسعه طلبانه ی روسیه در اروپا بودند و انگیزه ی سیاسی ملموس تری داشتند . از آن میان می توان کنستانتین پولکوزیج برزچکی و آرمینیوس وامبری را نام برد. برزچکی یک لهستانی بود که پس از شورش ناموفق لهستان علیه روسیه به عثمانی پناهنده شد و پس از اسلام آوردن نام مصطفی جلال الدین پاشا را برگزید . او در نوشته هایش نظریه ای در باره ی یک نژاد « تور – آریایی » عنوان کرد که به زعم او از مغولان جدا بود و اروپایی به شمار می رفت . آرمینیوس وامبری ، جهانگرد و ترک شناس مجار نیز با طرح نظریه ی زبان شناختی « توران » ، اثر گسترده ای بر زبان و فرهنگ ترک های عثمانی بر جای نهاد . [ ۳ ]
بدینسان گونه ای ایدئولوژی من درآوردی پدید آمد که هدف خود را انکار ملیت و هویت ملی ترک تبارانی می دانست که در کشورهای گوناگون جهان زندگی می کردند و با هم میهنان خود ، در پیشبرد تمدن و دفاع از کشور همکاری کرده بودند . از آنجا که این اندیشه در امپراتوری عثمانی پدید آمده بود ، در همان آغاز کوشید تا جایگاه ترک تباران و ترکی زبان ایرانی نژاد در ایران – و به وِیژه آذربایجان – را به جای پایی برای کتاب پان گسترش توسعه طلبی خود بدل سازد . این گرایش در آغاز همه ی کوشش خود را برای از سکه انداختن زبان فارسی در عثمانی و کشورهای دیگر همسایه ی ایران به کار بست ؛ چرا که سیاستمداران عثمانی می دانستند مهمترین ستون هویت ایران و ایرانی نژادان « زبان فارسی » است . [ ۴ ]
کتاب پان محمدرضا محسنی در کتاب « پان ترکیسم ، ایران و آذربایجان » که در اینجا به معرفی کتاب پان آن می پردازیم ، کوشیده است با یاری جستن از پژوهش های منتشرشده و یافته های خود ، ادعاهای پان ترکیست ها را در زمینه های گوناگون پاسخ دهد . از آنجا که پان ترکیست ها با صدور ادعا در باره ی « تقریبا همه چیز» ، فضای علم و تحقیق و اندیشه را آلوده کرده اند ، حقیقی در زمینه های گوناگون ادعاهای آنان را بررسی کرده است . ادعاهای تجزیه طلبانی که « پان ترک » نامیده می شوند ، به طور معمول ، بی بهره از دانش و منطق ، و به نحوی غم انگیز ، خنده آور و مضحک است . دامنه ی این ادعاها از « ترکی بودن » ریشه ی همه ی زبان های جهان ، « ترک تبار » بودن همه ی « ملت » های جهان و چهره های برجسته ی علمی و اندیشگی جهان آغاز می شود و کتاب پان به ادعای ارضی در باره ی همه ی کشورها می رسد .
